Voor elk van U die, net als ik, nog niet heel lang bezig zijn met de hedendaagse folk uit Scandinavië, even voorstellen: Fjärin. Dat is een duo, gevormd door Kasper Ejlerskov Leonhardt en Søren Stensby. De ene speelt gitaar en bouzouki, de ander (alt)viool en als je alles samentelt, is dit de derde plaat, na “Krydsning” uit 2011 en “Mixtur” uit 2013.

Kort samengevat, kun je zeggen dat het duo aan de slag gaat met echte, traditionele volksmuziek, maar daar moet ik dan wel meteen aan toevoegen dat ze kennelijk een bijzonder gevoel hebben voor melodieën en dat hun arrangementen maken dat de elf nummers van deze plaat blijk geven van heel veel originaliteit= de twee gaan letterlijk met de oude muziek aan de slag en werken, in traditionele stijl, maar met veel oog voor hedendaagse klank, aan heel originele melodieën, die geïnspireerd zijn, zoals het hoort, door de veranderende seizoenen, de woeste landschappen die het land eigen zijn en door de mensen en de volkeren die letterlijk en/of figuurlijk aan de rand van de Deense samenleving leven, werken en wonen. Heel toevallig is dat wellicht niet, want Kasper is van Fanø een dunbevolkt waddeneiland in het zuiden van Denemarken en Søren groeide op in en om Scania -wij noemen het “Skåne- tegenwoordig een Zweedse regio waar ooit de nu verlaten familieboerderij stond.

Beide heren beheersen tot op een behoorlijk indrukwekkend niveau hun instrumenten: vingervlugheid en intensiteit zijn woorden die hun n iet vreemd zijn, zodat de vaak in heel oude traditie gewortelde muziek heel spontaan opnieuw tot leven komt. Ze weten duidelijk wy melancholie betekent, de kunnen dromerig en peinzend uit de hoek komen en tegelijk weten ze hoe ze feestelijk uit de hoek moeten en kunnen komen.

Ik heb er geen idee van hoe het komt dat ze in bijna vijftien jaar nu pas aan hun derde plaat toe zijn, maar iets zegt me dat ze vooral bezig zijn met heel veel live spelen. Althans, dat is het gevoel dat ik overhoud na heel veel luisteren naar deze plaat waarvan de titel als “verwondering” of “wonder” vertaald kan worden en waaruit ik “Borgmester Jensen” en “Søren Jessens Sand” als favorieten onthoud.

Daarmee wil ik niets afdoen aan de klasse en de kwaliteiten van de andere nummers, want de hele plaat laat zich, onder de meest verschillende omstandigheden, heel vlot en bij herhaling beluisteren. Een naam om te onthouden, voor wie de folk-concertkalenders in de gaten houdt: ik denk namelijk dat ergens wel een programmator dit duo op zijn festival-affiche zal willen zetten. Daar lijken ze mij alleszins thuis te horen !

(Dani Heyvaert)